Allergie

 Allergieën

De medische wetenschap wijst ontsporingen van het immuunsysteem aan als de oorzaak van allergieën. Normaal gesproken onschadelijke stoffen, zoals bepaalde voedingsmiddelen, dierenharen, pollen, en huisstofmijtuitwerpselen, worden plotseling doelwitten van ons eigen afweersysteem. Dit roept natuurlijk vragen op voor wie kritisch kijkt naar het concept (illusie) van een immuunsysteem. Door het geloof in dit immuunsysteem wordt het immers een uitdaging om de werkelijke oorzaken van allergieën te begrijpen.

Het is fascinerend te observeren hoe sommige mensen heftig reageren op bepaalde stoffen, terwijl anderen daar volledig ongevoelig voor lijken. Dit roept de vraag op: wat is er daadwerkelijk aan de hand? De medische wetenschap lijkt op dit punt in het duister te tasten, grotendeels omdat het psychische aspect van deze reacties vaak buiten beschouwing wordt gelaten.

In werkelijkheid vinden allergieën hun oorsprong in sporen die opgeslagen zijn in het onbewuste deel van ons bewustzijn. Deze sporen zijn overblijfselen van momenten waarop we een trauma of shock hebben ervaren, vergezeld door bepaalde elementen die op dat moment aanwezig waren. Elk trauma of shock dat diep in onze psyche is verankerd, onttrekt zich aan rationeel begrip. Het moment van de impact is acuut en dramatisch, ervaren in isolatie, met andere woorden, je hebt het heel alleen gevoeld, je stond er alleen voor. Deze elementen nestelen zich in ons onderbewustzijn en blijven ons achtervolgen tot we ze herkennen en kunnen oplossen.

Deze elementen of sporen werken als alarmsignalen die geactiveerd worden zodra we ermee in aanraking komen. De reactie die hierop volgt van ons lichaam, noemen we een allergie.

Men zegt dat van alle zintuigen, het reukorgaan de sterkste verbinding met het onderbewuste heeft. Dit verklaart waarom de neus zo vaak een rol speelt bij allergische reacties. Vooral voedingsmiddelen die tijdens een conflict worden geconsumeerd, kunnen een blijvende indruk achterlaten in het onderbewuste en zo een 'spoor' vormen.  Net ook zo bij geuren, bepaalde geuren lokken steevast emotionele reacties uit.

Een treffend voorbeeld is dat mensen die chemotherapie ondergaan en last krijgen van misselijkheid als gevolg van de vergiftiging door chemo, later een allergie kunnen ontwikkelen voor de voedingsmiddelen die ze tijdens hun behandelperiode hebben gegeten.

Ook lichamelijke ervaringen kunnen, als ze gepaard gaan met shock of trauma, worden opgeslagen in het onbewuste als sporen. Wanneer later in het leven een zintuigelijke indruk wordt waargenomen die overeenkomt met een 'waarschuwingssignaal' uit de onbewuste 'databank', reageren de hersenen met een directe waarschuwing: 'Opgelet, conflict XLO, start speciaal programma.' We zijn dus niet zozeer overgevoelig voor de stoffen en zintuiglijke indrukken zelf of een vaak onschuldige substantie, maar voor de gevaarlijke, soms levensbedreigende associaties die in ons onbewuste zijn opgeslagen.

Vanuit dit perspectief kan vrijwel elke ervaring uitgroeien tot een trigger voor plotselinge, hevige lichamelijke reacties, veroorzaakt door een onbewuste associatie met een trauma of shock. Dit psychisch inzicht legt nadruk op het mechanisme achter de reactie van het lichaam op bepaalde triggers, die meer te maken hebben met eerder opgeslagen traumatische ervaringen dan met de stoffen of zintuiglijke indrukken zelf. Het biedt een inzichtelijke blik op de complexiteit van menselijke ervaringen en hun impact op ons welzijn.

Wanneer je een allergische reactie vertoont op zaken als pinda’s, aardbeien, eieren, kattenharen, zonnestralen, parfums, zweet, bepaalde muziek, scampi’s, kledij, zeevruchten, enzovoort, kan dit wijzen op een ervaring met deze stimuli tijdens een moment van trauma of shock.

Op het moment dat een trauma of shock wordt ervaren, wordt dit als een 'traumahologram' in het geheugen geregistreerd. De sleutel tot het definitief oplossen van allergieën en hooikoorts ligt in het bewustworden van de oorspronkelijke traumatische ervaring. Allergenen zijn dus elementen uit die traumatische situaties die we hebben ervaren. Het benadrukt de diepe connectie tussen onze ervaringen en onze fysieke gezondheid.

Het volgend voorbeeld waarvan ik de bron niet ken, wil ik jullie niet onthouden

Toen Bart vijf jaar was, maakte hij een dramatisch moment mee. Zijn moeder was met hem alleen thuis, en kreeg iets scherps in haar oog.  Zij raakte volledig van streek en haastte zich naar het ziekenhuis nadat ze Bart had achtergelaten bij de  vriendelijke buurman. De buurman troostte de kleine jongen met een appel.

Toen zijn moeder enkele uren later terugkwam, leek de hele gebeurtenis vergeten. Maar vanaf dat moment leed Bart aan een ernstige appelallergie: zelfs bij het kleinste stukje appel zwollen zijn slijmvliezen op en werd ademen moeilijk. De appel was een trigger geworden voor de heftige lichamelijke reacties.

Als je moeder plotseling verdwijnt en je in een radeloze paniek, dramatisch, acuut en geïsoleerd ervaren, een appel eet, wordt deze appel een deel van je traumahologram. Deze appel wordt dan een spoor, een trigger, dat ons organisme ogenblikkelijk waarschuwt voor een levensgevaarlijke situatie met een directe reactie tot gevolg.