Bron: Petra Brekelmans Vdf Kuijpers op fb
Staken, dat lijkt zin te hebben! Toch? Oké staken heeft zo zijn momentjes. Er wordt geregeld gestaakt. Voor meer loon en/of betere arbeidsvoorwaarden. Daar heeft iedereen begrip voor, ondanks de overlast, want het leven is duur en de werkdruk stijgt. Het patroon is echter zeer voorspelbaar: werk neerleggen, klanten in de kou laten staan, een paar verhitte gesprekken aan de onderhandelingstafel en zie daar – een (paar) procentje(s) erbij.
Denk je nu echt dat die extra centen uit het niets komen?
Natuurlijk niet! Die hogere lonen worden doorgerekend aan de klant: Jij, ik, iedereen. De staker heeft een paar euro meer op de loonstrook, maar betaalt er ook weer extra voor aan de kassa. Uiteindelijk blijft het spel hetzelfde: de machtigen knijpen de onderlaag nog wat harder uit, terwijl ze ons het gevoel geven dat we iets hebben gewonnen. Wat een meesterlijke illusie.
Demonstreren voelt ook als een tragikomische vertoning.
Een paar duizend man met spandoeken in de door de burgemeester aangewezen uithoek van de stad probeert een boodschap over te brengen. Als je geluk hebt, zie je er een halve minuut over op het journaal. Tenminste zolang niemand iets kapot maakt. Als het uit de hand loopt, met dank aan de Romeo’s of een paar overenthousiaste relschoppers, komt er écht aandacht. Helaas niet voor de boodschap, maar voor de ‘schandelijke wanorde’ die de demonstranten veroorzaakten. De vele beelden van rookbommen, omgegooide prullenbakken en arrestaties zijn dan hét gesprek van de dag. Het enige wat de MSM mag laten zien: chaos. Waardoor de inhoud van de boodschap vakkundig weggemoffeld wordt tussen koppen als: ‘Demonstratie loopt uit de hand’.
De Romeo’s, die mysterieuze agenten in burger, voegen nog wat olie aan het vuur toe. Toeval? Natuurlijk niet. Gewoon een handige manier om de publieke opinie te kantelen. En ineens gaat het niet meer over jouw legitieme zorgen, maar over ‘wanorde’. Gefeliciteerd, jij bent nu de boeman.
Op het eerste gezicht lijkt staken meer impact te hebben. Je legt de boel plat, dwingt een reactie af en soms boek je een resultaat. Maar wat verandert er werkelijk? Het hogere loon of de betere arbeidsvoorwaarden worden alsnog doorbelast aan de consument. Demonstreren lijkt nobeler, maar het is een veilige afvoerput voor onvrede, perfect geregisseerd om geen echte overlast te veroorzaken en dus niets wezenlijks in beweging te brengen.
Ik denk dat beiden niet echt zin hebben.
Ik geloof dat ook dit spel zo gemanipuleerd wordt dat het resultaat al vaststaat. Het zijn manieren om je energie kwijt te raken binnen de kaders die de machtigen voor je hebben uitgezet. Een tijdelijk ongemak voor hen, terwijl de echte structuren onaangeroerd blijven.
De machtigen weten het altijd zo te draaien dat ze winnen.
Demonstreren? Geframed als anarchie of genegeerd totdat het uitdooft.
Staken? Tijdelijk effectief voor de staker, met kosten die iedereen uiteindelijk zelf betaalt.
De echte machtsstructuren, politiek, corporaties, financiële instituten blijven onaangetast. Ze spelen het spel voor de lange termijn, terwijl jij je energie verspeelt aan het schreeuwen of werk neerleggen.
Dus ja, ga gerust de straat op om gezellig gelijkgestemden te ontmoeten, of leg je werk neer om solidair te zijn met je collega's. Maar weet dat de winst zelden in jouw hoek valt. Jij wordt slechts blij gemaakt met een paar kruimels en de illusie dat je iets hebt veranderd.
Blijf alert, blijf kritisch.
Petra ❤️
